Why Mark Zuckerberg wears the same clothes to work everyday. Dit is de titel van een van de gedichten in mijn chapbook. Het is ook de titel van een artikel op Medium. In dit artikel stelt de auteur dat Mark Zuckerberg iedere dag dezelfde kleren draagt (een grijs T-shirt) en dat hij hierin niet de enige is: hij noemt een aantal andere succesvolle mensen (mannen), zoals Barack Obama, Steve Jobs en Ray Dalio, die altijd ongeveer dezelfde outfit dragen. De reden hiervoor is simpel: minder keuzes. Obama zegt niet graag bezig te zijn met twijfels over kleding of eten, omdat hij zijn aandacht liever aan belangrijkere keuzes besteedt. Of zoals de filosoof William James het verwoordde: ‘The more of the details of our daily life we can hand over to the effortless custody of automatism, the more our higher powers of mind will be set free for their own proper work.’
Als ik schrijfstress heb vind ik het fijn om dit soort zelfhulp-artikelen te lezen. Ik vind het fijn om in mijn pyjama op de bank te zitten en te lezen hoe mensen hun leven beter, overzichtelijker en efficiënter indelen. Dat je iedere ochtend gelijk nadat je wakker bent geworden een glas water moet drinken. Dat je de klassiekers moet lezen, dat je altijd een notitieboekje bij je moet dragen, dat zoutlampen de lucht in je kamer zuiveren en dat je tijdens het schrijven niet te veel bijvoeglijke naamwoorden en passieve vormen moet gebruiken.
Sommige dingen heb ik uitgeprobeerd. Ik heb een tijdje de Morning Pages gedaan, een concept van Julia Cameron, waarbij je iedere ochtend drie bladzijdes volschrijft, aan één stuk door en zonder filter. Ik ben in de stationshal van Utrecht Centraal op de grond gaan liggen om uit mijn comfortzone te komen. Ik heb een schrijfroutine geprobeerd te creëren (wakker worden, water, ontbijt, yoga, schrijven, koffie, schrijven).
Met de meeste dingen ben ik inmiddels ook weer gestopt. Ik lees nog steeds graag zelfhulp-literatuur maar ik draag toch liever af en toe glitter dan dat ik efficiënt ben. Misschien is dat het voordeel van poëzie schrijven boven het presidentschap van Amerika: efficiëntie is wat minder belangrijk. Sterker nog, poëzie schrijven is bij uitstek niet efficiënt: je bent voortdurend bezig dingen op een heel inefficiënte manier te verwoorden. De enige schrijfregel die ik nu boven mijn bureau heb hangen is een uitspraak van de Franse kunstenaar Robert Filliou: ‘I hate work which is not play.’
