Gemis

Onderhuids opererend, honderdeneen twijfels en vragen adopterend: wat-alsjes, had-ik-maars, we-zouden-nogjes.
Verinnerlijking, willen conserveren.
Het gemiste sijpelt door in drang en daad.
Het zal aansporen tot gebruiken, riten, een cultus misschien.
Die zullen voor zich gaan spreken, levendig beoefend worden, in een poging de broodnodige ambivalentie van de wederkerigheid tot leven te wekken.

Boppen i.m.

Ze had de fles ontkurkt, de hals ter hoogte van haar getuite lippen getild en zachtjes geblazen.
Tegenwind in de zeilen, door hoe de scheepjes te fles worden gelaten. Opa Joshua had het met een tedere knik benadrukt toen hij haar de fles cadeau deed.
Dat was anderhalf jaar geleden nu, op het balkon van zijn flatappartement in Lelystad.
Hij was al bezig geweest met afscheid nemen.
Zij had zich groot gehouden. Ze had haar blik naast die van hem de binnenstad in geworpen en samen hadden ze zwijgend gekeken naar alles wat zich maar binnen hun blikveld wou bewegen.

Vanavond had ze eindelijk gedaan wat ze daarvoor nooit gedurfd had: de fles een plek geven in de kajuit, zijn kajuit, de trossen losgooien, het Markermeer op, voor anker gaan en dan zijn grammofoonspeler en jazzplaten op het dek stationeren.
En nu glijdt alleen haar blik als vanouds over het rimpelende, zwartblauwe oppervlak en bopt ze op een plaat van zijn favoriet, Shorter, in memoriam van tedere opa Joshua.