Ik was me er als kind al bewust van: de keuzes vliegen je om de oren en zijn niet altijd makkelijk te maken. Toen ik een jaar of zeven was pakte ik een schriftje uit de kast en schreef ik alle dingen op die ik kon doen als ik een moment oningevulde tijd had. ‘Anti-verveellijst’ schreef ik op de voorkant. Het was een lange lijst. Deze structuur hielp me met het maken van keuzes.
Deze veelheid aan keuzes is kenmerkend voor onze cultuur. We willen vrijheid! Maar dit geeft ook verantwoordelijkheid voor de keuzes die je maakt en keuzestress. De vele producten in de supermarkten, al die kleren in je klerenkast, de lange lijsten verschillende studies vragen je constant na te denken over wat jij wilt en wie jij wilt zijn. Toch kan je soms het idee hebben dat de dingen je overkomen, dat je de regie niet in de hand hebt, dat je geen keus hebt of geen keus kunt maken.
Dit nummer staat in het teken van ‘Geen keus’. En, wat een ironie! Wij hebben voor jou een ruime keuze aan prachtige teksten, grafische verhalen, illustraties en gedichten. Mocht je niet kunnen kiezen, begin dan met het titelverhaal Geen keus van Henk Bovekerk. Hij speelt met de verschillende betekenissen die ‘geen keus’ kan hebben. Een fantasierijke en dromende jongen wordt door zijn cryptogrammende vader en thee-zettende moeder constant gewezen op de onmogelijkheid van zijn verlangens. Anika van Loon maakte lieflijke en illustratieve afbeeldingen bij het verhaal.
Of kies voor de gedichten van Steven van der Heijden, waarin hij schrijft: ‘Vreemde handen helpen me koers te houden’. In zijn melancholische, gevoelige gedichten wordt de ik-persoon grotendeels bepaald door de keuzes van anderen en probeert hij deze te aanvaarden. Isa Grutter maakte hierbij mysterieuze en intrigerende illustraties waarbij het hoofdpersonage een middelpunt vormt, maar tegelijkertijd de grote afwezige is.
In de sprekende snapshots van Superheld van Marloes van de Singel leren we een jongen kennen die getekend is doordat zijn vader op een dag geen andere optie had dan een superheld te zijn. De gebeurtenissen lijken op een onvermijdelijke manier met elkaar samen te hangen. De verschillende snapshots worden sterk gevat in de streken Oost-Indische inkt van Liz van Zijderveld.
Naast verhalen, gedichten en illustraties, hebben we een aantal experimentele beeldende bijdragen in dit nummer. De vervreemdende portretten van Renée van Triers houden zich bezig met authenticiteit en identiteit. Ze laten het conflict zien tussen de persoon en de aangemeten kunstmatige identiteit. In de serie De verre vriend van Jonat Deelstra komen tekst en beeld samen in een grafisch geheel over een toevallige vriendschap tussen een Marokkaanse Nederlander en een Nederlander die tot stand komt in de Albert Heijn. Tot slot hebben we een hypnotiserende film over bermen van studententv. De bermen zijn er, een constante aanwezigheid, ze hebben geen keus. En wij, als mensen, hebben geen andere keus dan naar deze bermen te kijken.
Tijdschrift Ei nummer 59 werd gemaakt door de redactieleden Cleo Berenbroek, Eva Disselhoff, Suzan Enzerink, Marieke de Groot, Arin Koreman, Tova Lindt, Annosh Urbanke en Max Urai.
