Bij Tijdschrift Ei beginnen we het jaar niet met lokroepen om onszelf te verbeteren; we vinden het zelfdeceptie om te horen hoe we onszelf op spectaculaire wijze zullen heruitvinden. Onze eerste uitgave van 2016 heet daarom ‘Vicieuze Cirkel’. Want de opwaartse spiraal waarin we ons leven hopen te lanceren wordt uiteindelijk altijd gewoon weer de vicieuze cirkel van alledag. Wij vinden dat niet erg want we vieren het leven zoals het is, niet zoals het zou moeten zijn.
Deze tredmolen van alledag zien we terug in een fotoserie van Annosh Urbanke. Hierin is te zien hoe het samen leven, na de burgeroorlog van 1992-1995, weer opgepakt is in Sarajevo, Bosnië. In deze stad leven verschillende religies naast elkaar. Maar leven ze met elkaar? Door de constante strijd tussen religies en de verstrengeling van religie en politiek heerst er stagnatie, waardoor de levenscirkels van verschillende etnische groepen niet overlappen.
Meer melancholie is terug te vinden in een strip van Floris Pieterse waarin de hoofdpersoon een feest bezoekt. Hij voelt geen connectie met de feestgangers; in plaats daarvan vindt hij leegte. Ook dat mag getoond worden, want negatieve gevoelens horen net zo goed bij het leven.
We zien the circle of life het meest letterlijk terug in Estrelle Thunnissen-van Puttens film ‘De bomen komen’, een stop motion waarin de natuur terugneemt wat van haar is. Daarentegen probeert de hoofdpersoon in het verhaal ‘Pantykousen’ van Sanne Pieters te breken uit de figuurlijke levenscirkel die haar dreigt te beklemmen. Lukt het haar om te ontsnappen aan haar verleden?
Het werk van Sil Krol zoekt een uitweg uit het alledaagse door de onorthodoxe wijze waarop hij de publieke ruimte onder handen neemt. Klik op zijn foto’s en ontdek hoe hij ons hoopt wakker te schudden uit de sleur van het hamsterwiel. En als dit werk ons nog niet genoeg heeft gereanimeerd, kunnen we nog soelaas zoeken bij de gedichten van Pauline Sparreboom. Hoewel haar gedicht ‘De dagen’ ons voert naar de dagen waar ‘alles opnieuw begon, alsof er niks gebeurde’, biedt ze ook hoop met haar gedicht ‘Lux perpetua’, het eeuwige licht.
Al met al een nummer dat ons helpt om het jaar te beginnen met het besef dat sommige vragen over het leven zich steeds weer zullen aandienen. Oftewel een begin zonder einde, zoals het een vicieuze cirkel betaamt. We hopen dat het onze lezers helpt om los te komen van de dwang tot zelfverbetering, zonder in een neerwaarts spiraal terecht te komen. En hoe kan het ook anders bij een tijdschrift dat met de naam Ei het beeld van een vicieuze ovaal oproept?

Dit nummer van Tijdschrift Ei werd gemaakt door de redactieleden Suzan Enzerink, Marieke de Groot, Sytske van Koeveringe, Jesse Muller, Mathilde Drooger en Dieudonnée Twickler.