Overgevlogen uit het verre Maldavië, Edvard de Dansende Eend!

Komt een circusdirecteur de bar binnen en ziet een blik staan, en een eend. Eend zit zo met een touwtje vast aan het blik.

‘Wat moet dat beest op de bar?’

‘Dat is een dans-eend.’ zegt de barman, ‘Als je ‘m op ‘t blik zet en je fluit La Marseillaise maakt ‘ie een rondedansje.’

Die circusdirecteur kijkt zo’n beetje van: ja, zal wel. Dus de barman zet de eend op ‘t blik, fluit La Marseillaise, en jawel hoor, de eend danst: pat-pat-pat-pat.

Directeur zegt: ‘So! Is die te koop?’

‘Honderd euro.’

‘Is goed.’

Hij koopt ‘t eendje en neemt ‘m mee naar ‘t circus.

De volgende voorstelling zet hij hem midden in de ring: ‘Dames en heren, overgevlogen uit het verre Maldavië, Edvard de Dansende Eend!’

Daverend applaus, licht uit, spot aan, tromgeroffel. En hij zet ‘m op het blik, en fluit La Marseillaise. Maar de eend doet niks. Ja, hij kwaakt: kwèèk.

‘Godgloeiendegloeiende! Sorry mensen.’ Gauw door naar de clowns, en meteen als hij klaar is terug naar de bar natuurlijk.

‘Hey!’ zegt de barman, ‘Hoe is het met je eendje?’

‘Ik wil mijn geld terug!’ schreeuwt de directeur, ‘Ik zet dat beest op het blik, ik fluit La Marseillaise, hij doet helemaal niks!’

‘Ja,’ zegt de man, ‘Je moet wel het kaarsje aandoen!’

In het blik!

Er zat een kaarsje in dat blik.

Maar dat wist die directeur niet.

Die barman had het niet gezegd. Logisch, anders had die directeur die eend natuurlijk nooit gekocht, als ‘ie dat wist. Dan had ‘ie gewoon een normale eend genomen. Of überhaupt niet, want het is natuurlijk wel dierenmishandeling.

Ja, Pauline vertelde hem wel leuker, hoor. In mijn hoofd was ‘ie leuker.