Dans, dans

Ontwar je vingers, tik een ritme op een pols
strek je benen en dans, dans voor haar
op je vloerbedekking vanavond
gaat het hoofd eraf. Spring je op

de salontafel voor de kakofonie
aan portretten boven het concert
waar jullie elkaar gingen
vinden, er iets beginnen zou.

Wees gerust, je mag nog de hele nacht
met het gevoel dat alles klopt in de lucht
kruipt de herinnering
aan lang vergeten tomatensaus en niets

het geeft niets, alles was al bedorven
er was geen lipje meer
om ergens vanaf te bijten, condooms
draag je niet. Dans, dans alle aders

leiden naar je kruis dat je, misschien
volgende zomer, in grote omhalen
zo verschrikkelijk gulzig gaat delen
met wie er zoekt naar leven

Herinner je

kennen je lippen andere vormen
kan je tong klakken
hoe het voelt opgekruld te liggen

in een donkere kamer alleen
de weerklank van je
instemmend gemompel

verstoken van onze woorden, kreten
slagschaduwen, je kraaienpoten
strekken ze verder dan de vreugde

om een nieuwe zomerjas om een
nieuw lichaam, het aanzien
in je oude vriendenkring

en de rimpels, herinneren de rimpels
boven je ogen zich wat gelukkig
maakte, is ergens het besef

hoe de dingen waren, toen ik
en jij, in de rozentuinen en houten huizen
of zit je zomaar wat te knikken

Waar het zonlicht ophoudt

bij regelmatige ademhaling knijp ik
in je kleine teen de pauzeknop
met een lemmet open ik je polsen
chirurgische precisie, niet uitschieten

nu voorzichtig gestolde aders door vingers
in emmer water laten glijden
wachten
op bubbels waar je ondanks tweeling

tuin met appelboom, Beach Boys op herhaling
lekt
de binnenwereld vergeten bent
grondig af te plakken, neem alvast

watervaste tape tussen de
tanden
denk aan hoe op de bodem
van de Atlantische Oceaan lippen gesloten

stekelige levensvormen vermeden
je geen hand voor ogen ziet
bent waar het
begon