Dit is column #8 van de wisselcolumns tussen Marjolein Takman en Jelko Arts. Afwisselend op Tijdschrift Ei en het Wintertuinblog schrijven en tekenen Jelko en Marjolein over het maakproces van hun chapbook. Lees hier #7 van Marjolein en vind onder de column meer informatie.
per·spec·tief (de; v(m))
de kunst om voorwerpen af te beelden op een plat vlak, zoals ze door het oog van de kijker worden waargenomen
vooruitzicht, toekomst, uitzicht: er zit weinig perspectief in zo’n carrière
invalshoek, zichtwijze: een probleem in een ander perspectief plaatsen
Ik hou van establishing shots – overzichtsplaten. Ik hou van die weidse, uitgezoomde openingsbeelden die overbrengen waarin een scène, een film of serie zich afspeelt. En ik weet dat het les 1 van iedere filmcursus is, maar toch kan zo’n shot, zeker in de bioscoop, me betoveren. Het heeft iets relativerends om een stad, een landschap of een verlaten villa vanuit een laag overvliegende helikopter te zien. De bedoeling is dat ik zie hoe spectaculair en groots de film, filmlocatie en personages wel niet zijn, maar ik zie alleen maar bewegende speldenknopjes. Met zorgen die in verhouding met de rest van de wereld maar klein zijn.
Ik wilde kortom in mijn chapbook ook establishing shots. Om mijn hoofdpersonen in perspectief te plaatsen. Zulke grootse overzichtsplaten vragen nogal wat van een tekenaar. Als er maar één lijn uit het verband staat, verpest dat direct de geloofwaardigheid van de hele plaat. Dat ondervond ik tijdens het maken: ik was halverwege mijn pentekening toen ik de mist in ging:
Er klopt natuurlijk geen hout van de zichtlijnen van het vierkant rechtsonder.
Ik begon opnieuw, in de volgende stappen:
1. Ik heb een ruwe schets: in dit geval van een beursvloer, van bovenaf gezien.
2. Ik maak een grid in 3D, met twee verdwijnpunten. Beide helften van dit raster staan op een afzonderlijke pagina. Beide vellen leg ik op een lichtplaat (mega handig apparaat!).
3. Omdat het grid op twee vellen staat, kan ik het op de lichtbak verschuiven, om zo de precieze hoek te vinden die ik nodig heb.
4. Dankzij de lichtbak kan ik op een wit vel een definitieve schets maken, zonder dat de hulplijnen in de weg zitten, die staan immers al op de onderliggende vellen. Dat scheelt veel geklieder, gegum en verwarring.
5. Vervolgens maak ik een definitieve pentekening, weer met het grid op de achtergrond, zodat alle lijnen naar hetzelfde verdwijnpunt lopen.
6. Eindresultaat.
Ik heb mijn overzichtsplaten lang laten liggen. Omdat het veel werk is, omdat het er veel zijn. Nu nadert mijn deadline: na drie maanden werken is mijn striproman bijna af. Alle scènes vallen op zijn plaats, ik heb bijna alle pagina’s klaar. Het einde komt in zicht en nu ben ik al dagen bezig met perspectief, in alle betekenissen van het woord.
